يكي از عوامل آلودگي و تخريب محيط زيست، قطع بي رويه درختان و تخريب جنگل ها و مرتع هاست كه نتيجه آن در بيشتر نقاط دنيا به صورت نابودي ذخاير زمين، اعم از درختان و گياهان يا جانوران و در پي آن، فوران خشم طبيعت به شكل سيل هاي ويرانگر، حمله شن هاي روان و توسعه بيابان ها، خشك سالي هاي وحشتناك، شيوع انواع آفت ها همچون ملخ و موش، بيماري هاي مضرّ، سرمايه هاي انساني جامعه را تهديد مي كند .

درخت در نماد شناسی اسطوره‌ای جهان یکی از پیچیده‌ترین نمادهاست و در فرهنگ همه‌ی ملت‌های جهان و به خصوص در فرهنگ ایران قبل و بعد از اسلام همواره ارزشی نمادین داشته است و در عالم خلقت درخت همواره ارتباط میان زمین و آسمان تعبیر شده و تداعی زندگی و حیات و پویایی آن را نمایان ساخته است درختان از بنیان‌های ضروری و اولیه در طبیعت هستند. آنها در تولید اکسیژن نقش بسیار مهمی ایفا می کنند که نیاز اساسی و ضروری تداوم حیات و زندگی روی سیاره زمین محسوب می شود، با توجه به موارد مذکور و اهمیت درختان، دین مبین اسلام قطع درختان را منع کرده است.
در نظام جمهوری اسلامی ایران نیز به این موضوع توجه شده است به گونه ای که در قوانین و مقررات مربوط به شهر و شهرداری مطابق ماده 1 و6 لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها با کسانی که اقدام به قطع غیرقانونی درختان کنند برخورد قانونی می شود .

ماده 1 لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها می گوید؛ به منظور حفظ و گسترش فضای سبز و جلوگیری از قطع بی رویه درختان، قطع هر نوع درخت و یا نابود کردن آن به هر طریق در معابر، میادین، بزرگراه ها و پارک ها، بوستان ها، باغات و نیز محل هایی که به تشخیص شورای اسلامی شهر، باغ شناخته شوند در محدوده و حریم شهرها بدون اجازه شهرداری و رعایت ضوابط مربوطه ممنوع است .
 قوانین، مقررات و آرای صادره درباره قطع درختان، نکاتی را در این باره مطرح می کنند که آگاهی از آنها خالی از فایده نخواهد بود. قانون، قطع درختان در معابر، بزرگراه ها، پارک ها و باغ ها را بدون اجازه شهرداری ها ممنوع کرده است. به طور کلی شاید بتوان گفت قطع درختان در مکان های عمومی شهرها و املاک خصوصی که درخت در آنها وجود دارد، ممنوع است.

همچنین ماده 6 همین قانون هرکس درختان موضوع ماده (1) قانون گسترش فضای سبز را عالما و عامدا و برخلاف قانون مذکور قطع یا موجبات ازبین رفتن آنها را فراهم آورد،علاوه بر جبران خسارت وارده حسب مورد به جزای نقدی از یک میلیون (1000000) ریال تاده میلیون (10000000)ریال و به حبس تعزیری از شش ماه تا سه سال محکوم خواهد شد .